گاز اکسیژن و حیات

گاز اکسیژن هشتمین عنصر در جدول تناوبی با وزن اتمی 15.99گرم بر مول است؛ آلوتروپ مشهور این گاز در طبیعت گاز دواتمی اکسیژن است و با فرمول شیمیایی O2 نمایش داده می‌شود؛ به صورت رایج به اکسیژن شهرت دارد و نام علمی آن دی اکسیژن است و اصطلاحا گاز اکسیژن خوانده می شود. این گاز یک گاز بی رنگ ، بی بو و بی مزه است و مهم ترین گاز برای ادامه حیات به شمار می‌آید. این گاز در دمایC˚ 182.96- به جوش می‌آید؛ در نتیجه در دمای اتاق همواره به صورت گاز وجود دارد. اکسیژن به خودی خود غیر قابل احتراق است ، اما موجب می‌شود تا احتراق و اکسیداسیون مواد محترقه بسیار سریع انجام شود، برخی از موادی که در هوا نمی سوزند درگاز اکسیژن می سوزند یا موادی که در هوا می سوزند در اکسیژن، با شدت بیشتری می سوزند. گاز اکسیژن به عنوان یک گاز غیر مایع در فشارهای 2000 psig یا بیشتر حمل می شود این گاز با وجود اینکه در حالت خالص قابل اشتعال نیست ولی هنگامی که طولانی مدت در معرض گرما و آتش باشد، ممکن است ظرف نگهدارنده را  منفجر و پرتاب کند. گاز اکسیژن در تولید گاز سنتز از زغال سنگ کاربرد دارد همچنین برای عملیات احیا به عنوان یک ماده استنشاقی استفاده می شود.

گاز اکسیژن گاز حیاتی
گاز اکسیژن یک گاز حیاتی برای ادامه زندگی بشر است. در عملیات‌های پزشکی، کاهش اکسیژن خون با استفاده از کپسول اکسیژن قابل جبران است و همچنین مقاومت جریان خون را کاهش می‌دهد به این ترتیب کار دستگاه گردش خون را برای اکسیژن رسانی به ارگان‌ها آسان می کند. استفاده از این گاز در فعالیت های پزشکی برای درمان ذات الریه و هر بیماری دیگری که اکسیژن رسانی به ارگان‌های بدن را دچار اختلال کند، ضروری است و بدین ترتیب کپسول گاز اکسیژن به عنوان یکی از تجهیزات مهم در بیمارستان‌ها به شمار می آید.

برای کسب اطلاعات بیشتر روی گاز اکسیژن کلیک نمایید.