بررسی خصوصیات گاز اکسیژن

گاز اکسیژن در بدن

گاز اکسیژن یکی از مهمترین و ضروری ترین گاز های مورد نیاز برای تنفس هوازی انسان و سایر موجودات می باشد. انسان و سایر موجودات بدون اکسیژن نمی تواند مدت زمان زیادی دوام بیاورند و در کمترین بازه زمانی دچار آسیب می شوند. فشار اکسیژن در بدن انسان باید در محدوده رنج نرمال باشد و اگر فشار  گاز  اکسیژن کمتر از محدوده نرمال باشد، فرد دچار هایپوکسمی می شود و اکسیژن به سلول های بدن به طور کافی نمی رسد، در چنین حالتی عملکرد و کارایی سلول های بدن کاهش می یابد و سلول های بدن دچار خفگی و مرگ سلولی می شوند. در ریه جنین، در هشت ماهگی ماده ای به نام سورفاکتانت تولید می شود، در چنین حالتی سلول های ریوی جنین برای حمل و نقل اکسیژن آمادگی لازم را پیدا می کنند. همانطور که می دانید اکسیژن از طریق راه های تنفسی مختلف مثل شش، آبشش یا پوست به بدن موجودات وارد می شود.

اکسیژن از طریق مجاری تنفسی به سلول های ریوی انسان منتقل می شود و سپس از طریق پروتئین هایی که به عنوان حمل کننده در نزدیکی سلول های ریوی قرار دارند وارد جریان خون می شود. هموگلوبین و میوگلوبین دو پروتئین حمل کننده بدن هستند که مقادیر بسیار زیادی از گاز اکسیژن را به بافت های بدن منتقل می کنند. اکسیژن مولکول بسیار کوچکی است و می تواند به راحتی از بین منافذ موجود در غشای سلولی انسان عبور کند و به درون سلول دارد شود.

اکسیژن نقش مهمی در انجام واکنش های شیمیایی درون سلولی و برون سلولی دارد و با شکستن پیوندهای مولکولی بین ترکیبات مختلف مثل انواع مولکول های چربی مثل تری گلیسرید و موم، انواع پروتئین ها و انواع قندهای ساده و پیچیده زمینه مناسبی را برای تأمین انرژی سلول های بدن فراهم می کند.